Glide
In 1983 voerde Michael Jackson op de televisie een danspas uit, die zo’n indruk maakte op het publiek dat deze pas op slag wereldberoemd werd. Ik heb het hier uiteraard over de ‘moonwalk’.
Deze beweging heeft in de jaren daarna niet alleen andere dansers geïnspireerd maar ook verschillende dansvormen beïnvloed. In tal van dansshows en -clips wordt gebruik gemaakt van ‘footwork illusions’. In het geval van de moonwalk: het lijkt of de danser voorwaarts gaat, maar hij gaat juist achteruit.
De moonwalk is één van de talloze variaties van de glide, waarbij het gewicht van de éne voet op de andere wordt overgebracht met een glijdende beweging. Een glide kan voorwaarts, zijwaarts en zelfs in een cirkel worden uitgevoerd.
De glide wordt vooral toegepast binnen de hip-hop en jazzdans. Hoewel….ook in de klassieke dans kennen we de glissade, maar dat is toch wel even iets anders.
Garaudy
Roger Garaudy (1913-2012) is bij mijn weten de eerste Europese filosoof die een boek over dans heeft geschreven: ‘Danser sa vie’ (1973), in het Nederlands uitgekomen onder de titel: ‘Leven is dansen’.
Garaudy was in Frankrijk een tijd lang populair, maar omdat hij steeds van inzicht en daarmee ook van (politieke) standpunten veranderde, namen uiteindelijk collega’s en het publiek afstand van hem.
In zijn boek betoogt hij dat in de dans de mens in harmonie komt met de natuur en de kosmos en tevens met zijn medemens. Hij zegt: ‘Dansen is een manier van bestaan’. Tot dan toe hadden nog maar weinig auteurs zo duidelijk gesteld, dat dans begrepen moet worden als een manier van leven die de intensiteit van betrekkingen tussen mens en natuur, de gemeenschap en de goden uitdrukt, maar ook een communicatiemiddel is dat verder gaat dan het letterlijke.
Met en door dans zou het ongrijpbare gegrepen en het onzegbare gezegd kunnen worden.
Het boek werd enthousiast ontvangen door dansliefhebbers en was voorzien van een voorwoord van Maurice Béjart.
Hij beschrijft eerst de geschiedenis van de dans, te beginnen met de plaats van dans in de vroege culturen. Hij stelt dat uiteindelijk na twintig eeuwen christendom, met haar minachting van het lichaam, mede onder invloed van het dualisme, de dans was verstard in het klassiek ballet. Maar sinds het begin van de twintigste eeuw greep de moderne dans weer terug naar wat dans voor alle volkeren en te allen tijden betekende: de uitdrukking van ervaringen, die buiten het bereik van woord en gebaar vallen. Volgens Garaudy zou dans bevorderlijk zijn voor de persoonlijke creativiteit, expressiviteit, sociale betrokkenheid en nodig zijn voor de ontwikkeling van de mens en het kind in het bijzonder.
Hij pleit voor een herwaardering van de dans in theaters en in het onderwijs en hoopt dat door de komst van film en televisie veel meer mensen de waarde van dans zullen ervaren.
Of Garaudy de huidige populaire dansprogramma’s op de televisie en de vele dansclips zou waarderen weten we niet. In ieder geval heeft hij de moonwalk van Michael Jackson vast wel eens gezien.